Een ouder zijn

Een ouder zijn is iets geweldigs! Het is een soort draaimolen van gevoelens en het geheel laat je fantastisch voelen. Vandaag is onze kleine voor het eerst echt een ochtend op de peuterspeelzaal. Vanmorgen een beetje nerveus uit bed (ik dan de kleine meid had nergens last van), ontbijten, aankleden en op weg. Met zijn drieën het lokaal binnen en ja daar sta je dan.....een heel dubbel gevoel, je wilt je kleine een mooie tijd geven met leeftijdsgenootjes en het liefst wil je haar ook weer meenemen naar het veilige thuishaventje, waar je haar al tweeënhalf jaar bij je hebt. Drie keer een knuffel en een kus en dan is het toch echt tijd voor ons om te gaan en het meest kostbare bezit achter te laten (oké oké in goede handen maar toch). Nu zit ik thuis en de tijd die normaal zo voorbij schiet, gaat stiekem wel een beetje langzaam. Ik kan echt niet wachten tot het kwart voor twaalf is en we haar weer op kunnen halen. Manlief voelt zich hetzelfde. Dat terwijl we soms best een beetje verlangen naar wat tijd samen of juist wat tijd alleen, even rust :) Nu krijgen we waar we naar verlangen en dan mist er opeens een stukje. Ik hoor om mij heen dat iedere ouder hier doorheen moet en het is ook allemaal niet zo zwaar als dat het klinkt, maar ik mis mijn meisje een beetje. Volgende maand denk ik hier vast heel anders over, maar voor nu mag ik het best moeilijk vinden. Ik had me van alles en nog wat voorgenomen om te doen in de "vrije uurtjes".....en wat doe ik, wasjes draaien en de kledingkast van onze uk uitzoeken, zo is ze er toch nog een beetje voor me.

Nog ruim een uur en dan ga ik vast horen hoe fantastisch zij het gevonden heeft!!!